in de Sahara

Zondag 18 oktober, Alweer is het zondag. De cd's van het cma beginnen door het geschok en geschud behoorlijke gebruikers sporen te vertonen. We bereiden ons voor op een rustig dagje. De kronkelige bergwegen hebben we gehad en op de rechte wegen schiet het beter op. We gaan nu echt richting woestijn en het landschap verandert van groen en bewoond naar kaal EU uitgestorven. En toch, als je een koffiestop maakt staan er altijd weer kinderen te schooien., je snapt echt niet waar ze zo gauw vandaan komen. Onderweg zien we kamelen en een mooie stenen put met een emmer erboven in. Ik wil graag een foto om op de beamer te gebruiken maar we zijn al te ver. Een eindje verder zien we nog iets dergelijks en nieuwsgierig stoppen we om te kijken wat dat is. Al gauw komt er een berbermeneer toegesneld en begint te vertellen. Voor 100 Dirham (10,00) wil hij ons wel een rondleiding geven. Dat ie heel interessant. Hij laat zien hoe hij met zijn voeten draaiend aan een wiel boven een put een mand naar boven haalt en onder de grond neemt hij ons mee door een gangenstelsel wat een compleet met de hand uitgegraven waterleidingsysteem blijkt te zijn. Hij steekt op de traptreden kaarsen aan wat een heel mysterieus effect geeft. Helaas stroomt er tegenwoordig geen water meer doorheen omdat ze verderop een dam hebben gebouwd. Hij geeft zelf toe dat de samenwerking in Marokko tewensen over laat. Ze moeten nu nieuwe diepere putten graven. We krijgen na deze informatie een glas thee en een sieradenparty. Hij vraagt mij of ik naast hem kom zitten om bonnetjes te schrijven, dan zet hij er een officiële stempel op: 6x de datum en 100 dirham. We voelen al nattigheid en ja hoor of we dat per persoon even af willen tellen!! Maar dan heeft hij de verkeerde mensen voor zich. Hij kan 100 aannemen of niks en we stappen in de camper. Na nog wat geonderhandel neemt hij het geld aan en wij hebben weer wat bijgeleerd. Als we de weg vervolgen begint het steeds harder te waaien, een mooi gezicht. Aan het eind van de middag komen we op onze bestemming aan: de zandduinen van de Sahara, 10 km van de Algerijnse grens. Het waait nog steeds erg hard en we zoeken een plaatsje zoveel mogelijk uit de wind. Daarna gaan we ons inschrijven en worden gastvrij onthaalt met.......een glaasje thee. We hebben net het glas aan de mond als er een Nederlands echtpaar komt binnenstormen en met stemverheffing vraagt wie het in z'n hoofd heeft gehaald om zijn camper voor zijn uitzicht tezetten!!! Verbouwereerd antwoord Ton: wij. Briesend vraagt hij of wij wel beseffen dat zijn uitzicht en zijn vakantie verpest is....... Even later gaan we bij de camper wat drinken want daar is immers de minste wind? Na een poosje gaan we toch mmaar naar binnen want als we blijven zitten veranderen we in 6 zandhopen.